Dit avontuur begint op de luchthaven van Brussel. Mijn vriend en ik keken uit naar deze reis. Ik heb hem uiteindelijk overtuigd om te gaan en als bij toverslag hebben we een paar goedkope vliegtickets gevonden, dus zonder enige aarzeling hebben we ze gekocht. Dit was onze kans om het gelukkigste land ter wereld te bezoeken en te bevestigen of het zo was. Bovendien had ik vooral een dozijn redenen om te gaan, maar één daarvan was het meest bijzonder. Raad eens welke? Ik vertel het je later wel.
Costa Rica, gelegen in Midden-Amerika, heeft een bevoorrechte locatie omdat het baadt tussen de Caraïbische Zee en de Stille Oceaan en dit maakt dat je geniet van een bevoorrechte biodiversiteit in flora en fauna die je doet denken dat je in het paradijs bent.
In Costa Rica is alles Pura Vida en dit betekent ‘Alles is geweldig!’. Deze zinsnede is het motto en de levenswijze van de ticos (zo noemen de inwoners van Costa Rica zichzelf) en om de waarheid te zeggen hebben ze een levensfilosofie die veel landen graag zouden willen hebben: ze hebben geen leger omdat ze in vrede leven en de straten hebben geen naam omdat ze je allemaal helpen je bestemming te vinden.
Toen we in Costa Rica aankwamen, stonden mijn ouders ons op te wachten in het hotel. Hun 4 uur durende reis was prettig en kort, maar wij hebben er 22 uur lang en 4 vliegvelden over gedaan om uiteindelijk te landen op het vliegveld van Alajuela, gelegen op 20 kilometer van San José, de hoofdstad van Costa Rica.
Ons plan was om dit land zoveel mogelijk te leren kennen, dus we stippelden onze route voor onze reis van 5 weken op voorhand uit. We wilden bijna alles zien en daarom besloten we de eerste twee weken van het centrum naar de Caraïbische kant te gaan, en de resterende drie weken aan de Pacifische kant door te brengen.
In Costa Rica zijn er veel vulkanen, en hierdoor kunt u genieten van het thermale en geneeskrachtige water dat in het gebied ‘La Fortuna’ vloeit. Na bijna een dag in- en uitstappen en lange uren wachten op de luchthavens, wilden we de eerste dag op krachten komen en dan is er niets beters dan je te verfrissen in de meer dan 20 thermale baden, die zich in dit complex bevinden. Elk bad heeft een andere temperatuur en je keuze is afhankelijk van de voordelen voor je gezondheid.
Onze volgende stop was La Paz Waterfall Garden Nature Park. Hier konden we vele soorten dieren zien die in heel Costa Rica voorkomen: van de minuscule gifkikkers die moeilijk te zien zijn, tot een grote vlinderboerderij met een groot aantal reusachtige Morphosoorten, een grote vlinder met intens blauw vleugels. Deze plaats groepeert een grote diversiteit aan soorten zoals kolibries, capucijnapen, papegaaien, slangen, toekans, wilde katten... en je kan ook genieten van prachtige paden waar je 5 majestueuze watervallen kan bewonderen.
Toen kwamen we aan bij het Nationaal Park van Tortugero, een beschermd gebied dat zorgt voor de bescherming en het behoud van groene schildpadden en waar het grootste aantal schildpadden nestelt. Ze keren allemaal één keer per jaar terug naar dezelfde plaats om te paren en eieren te leggen. Helaas kregen we het nest niet te zien, maar in de omgeving van Montezuma konden we voor het eerst een aantal babyschildpadden in zee zien gaan, kort na de geboorte. Het was een zeer spannend spektakel.
Na een lange reis naar het zuiden van Costa Rica kwamen we aan in Puerto Viejo. Het is geweten dat de mensen aan de Caraïbische kant anders zijn dan aan de Pacifische kant. Ze spreken meer Engels dan Spaans en hebben een grote Afrikaans-Rastafariaanse invloed die de plek een ‘cool’ gevoel geeft. Aan deze kant van het Caraïbisch gebied stonden we elke dag vroeg op om de zonsopgang te aanschouwen, die vanaf hier beter te zien was en ook de moeite waard was.
Na een wandeling rond verschillende stranden en charmante plaatsen, was het tijd om te vertrekken naar een opvangcentrum voor luiaards. Ik ben een fan van deze kleine dieren en dit was de meest bijzondere reden waarom ik naar Costa Rica kwam. Ik had veel opgezocht over luiaards en wist dat deze soort veel problemen ondervond door de aanwezigheid van de mens in hun habitat. Het opvangcentrum neemt ze op, beschermt ze en brengt ze vervolgens weer in hun leefomgeving. Ze weten dat ze moederlijke warmte en genegenheid nodig hebben en daarom laten ze hen knuffelen met knuffelberen. Ik had mijn knuffel dus al maanden op voorhand gekocht en mijn doel was om hem aan hen te geven en hen te kunnen bewonderen. Het zijn heel kalme dieren, die je veroveren met hun kleine gezichtje en ze brengen het leven etend en slapend door – daarom worden ze waarschijnlijk lui genoemd.
Na duizend foto's van de babyluiaards te hebben gemaakt en mijn doel te hebben bereikt, gingen we naar San José, de hoofdstad van Costa Rica. Hier konden we zien dat we ons meer op ons gemak voelden met de natuur en de dieren, omdat we al bijna 2 weken tussen de flora en fauna hadden doorgebracht, dat we geen gebouwen of asfalt meer om ons heen wilden zien. Maar goed, we moesten het vliegtuig naar Quepos nemen, mijn ouders gingen alweer terug naar Peru en er waren veel mooie herinneringen aan deze plek. Eenmaal in Quepos waren we aan de Pacifische kant: prachtige stranden, prachtige zonsondergangen en vriendelijke mensen.
We bezochten Jaco en de Tárcolesrivier, waar je een groot aantal krokodillen kunt zien die altijd wel bereid zijn om een mensenhapje te eten.
En toen was het tijd voor avontuur: 4 dagen in een hut in een natuurreservaat, zonder internet en zonder faciliteiten. Slapen tussen mieren, insecten en spinnen was niets voor mij, maar de plek was echt indrukwekkend, we waren praktisch alleen in het hele reservaat. Toen we opstonden, openden we de deur en op een meter afstand lag het strand van het Curúreservaat, een weinig bekende plek met een schitterend uitzicht en een gevarieerd ecosysteem.
Onze volgende bestemming: Jesusita Eiland. We wilden genieten van het natuurlijke fenomeen dat bekend staat als bioluminescentie en dit was de perfecte plek en het perfecte tijdstip. We kampeerden op het afgelegen eiland en bij het vallen van de avond gingen we met onze snorkelspullen naar het strand. Er wachtte een boot op ons om ons mee de zee op te nemen. Plotseling zagen we hoe de zee begon te schitteren toen de boot en de zeedieren in de buurt circuleerden. Het was iets heel verbazingwekkends. Het was de derde keer dat we dit fenomeen probeerden te zien en we hebben er eindelijk van kunnen genieten, ook al was het niet mogelijk om foto's te maken omdat het erg moeilijk is om de beelden vast te leggen. Onze magische nacht werd afgesloten met een kampvuur en marshmallows.
We kwamen aan in de provincie Guanacaste, een aantal prachtige stranden, dromerige zonsondergangen, mogelijkheden om te snorkelen en te surfen. Kortom, genieten van onze vakantie die al in de laatste fase was.
We wilden niet weggaan zonder Monteverde te hebben bezocht. Deze plek is ongelooflijk. Het is groener dan je denkt, het is puur natuur en bovenal is het een plek om te genieten van volle adrenaline want hier kun je wandelen, mooie watervallen zien en er is een kabelbaan op de top van Monteverde. Deze keer hebben we het aangedurfd om in supermanpositie te ‘vliegen’ aan de kabelbaan, die zo'n 2 kilometer lang is. Tot nu toe is dit de meest euforische ervaring die ik tijdens mijn reizen heb gehad en er zullen er zeker nog meer komen.
Terug op het vliegveld konden we niet anders dan onze laatste Gallo Pinto, een typisch Costa Ricaans gerecht, opeten, en we kijken ernaar uit om terug te keren en te bezoeken wat we nog niet bezocht hebben. #PuraVida