De vraag of de introductie van het ironieteken in de Nederlandse taal een goed idee is, heeft duidelijk heel verschillende reacties opgewekt in de wereld van taalkundigen, uitgevers, schrijvers, journalisten ... Helemaal onnodig, denk ik, want de argumenten vóór het ironieteken zijn onbetwistbaar en dat zal ik ook in deze tekst – geschreven zonder enige ironie – aantonen.
In eerste instantie moet je begrip tonen voor al de mensen die de ironie niet snappen of voor diegenen die het moeilijk hebben om het in de tekst te ontdekken. Zo’n ironieteken zou hen meteen waarschuwen dat er iets raars aan de hand is en dat ze bepaalde geschreven woorden niet serieus moeten nemen. Het is toch heel lastig als je je constant mentaal moet inspannen om een tekst te begrijpen of, zelfs erger, erover moet nadenken!
Verder vind ik het ook onaanvaardbaar dat sommige auteurs hun tekst opzettelijk, en zonder waarschuwing, ingewikkeld maken door ironie te gebruiken. Daarenboven maken ze vaak gebruik van heel wat andere literaire instrumenten, zoals metaforen, personificaties, hyperbolen, woordgrappen enzoverder. Hoe kunnen ze zich zoiets als ironisch schrijven permitteren zonder het aan te geven? Enkelen beweren zelfs dat literaire instrumenten zoals ironie aan de artistieke waarde van een tekst bijdragen en dat men over een literaire stijl spreekt! Daar moeten we echter helemaal niet in geloven. Als deze schrijvers hun teksten niet op een eenvoudige en directe manier willen schrijven en ze liever voor ironie kiezen, zouden ze het ironieteken altijd verplicht moeten zetten in de betreffende passages. Trouwens, hetzelfde zou moeten gelden voor het gebruik van alle andere literaire instrumenten, omdat het eigenlijk over een gevaarlijke literaire afwijking gaat. Zo kunnen er geen onaangename misverstanden meer ontstaan tussen wat de schrijver echt bedoelt en wat de lezer verstaat.
Kortom, het invoeren van het ironieteken is de eerste belangrijke stap om het voor de lezer gemakkelijker te maken om gesofisticeerde teksten te begrijpen. Het denkvermogen van de lezer zal namelijk niet overbelast raken en allerlei misverstanden, gecreëerd door de geschreven teksten, zullen vermeden worden. En na dat leesteken zouden we het gebruik van nog andere nieuwe leestekens moeten verplichten: een dat een dubbele betekenis aanduidt, een ander dat voor een grap waarschuwt enzoverder. Tot slot wil ik benadrukken dat alles wat ik in deze tekst heb geschreven héél serieus bedoeld is. Anders zou ik vanzelfsprekend het ironieteken geplaatst hebben, het liefst nog achter elke zin.