Onze grootste glorie zit niet in het nooit vallen, maar in het opstaan elke keer dat we vallen (Confucius)
Nu het einde van het jaar nadert, is het tijd om de maanden achter ons te evalueren. Is het een geweldig jaar geweest? Hebben we enkele van de doelen die we hebben gesteld bereikt? Was het ons doel om de nieuwe taal te beheersen of was het misschien om een studie af te maken of een baan te krijgen? Ongeacht wie we zijn en waar we vandaan komen, we streven er allemaal naar om succesvol te zijn op de gebieden van het leven die voor ons belangrijk zijn. Die motivatie is wat ons drijft om beter te zijn en te doen. Maar soms proberen we lang om iets te bereiken en wanneer we negatieve feedback van de omgeving blijven krijgen, beginnen we ons af te vragen: is er iets mis met me? Ben ik misschien niet goed genoeg? Waarom zien mensen in mijn omgeving mijn vaardigheden en competenties niet?
Ik dacht altijd dat iedereen een baan kan krijgen als hij dat wil. Ik heb vaak gehoord dat mensen die niet werken het gemakkelijk hebben. Hoe geweldig moet het zijn om al die tijd voor jezelf te hebben. Ik moest een van hen worden om mijn oude overtuigingen in twijfel te trekken. Deze mensen werken harder dan ik dacht. Hun baan is proberen een baan te krijgen. En terwijl mensen die naar hun werk gaan, feedback over hun waarde krijgen en een financiële beloning voor hun werk, krijgen die werklozen veel negatieve feedback van rekruteerders, gevoelens van schaamte en een hoge bloeddruk.
We kennen allemaal verhalen van goed opgeleide mensen die optimistisch waren over hun toekomst en die jarenlang moeite hadden om een baan te vinden. Veel van hen besluiten te kiezen voor een baan die ver onder hun opleidingsniveau ligt, waardoor ze ongelukkig worden, zich onvervuld en teleurgesteld voelen. Omdat ik weet hoe dit voelt, weet ik ook dat deze gevoelens het heel moeilijk voor je maken om te blijven hopen dat je op een dag je droombaan zal krijgen. Het voelt alsof je je in een vicieuze cirkel bevindt. Je wilt werken, het huis verlaten en het gevoel hebben dat je tenminste iets doet.
En als je de kracht wilt hebben om te blijven proberen, moet je je richten op de verhalen van succes. Mensen die dapper genoeg zijn om hun dromen te volgen en het waar te maken. Zelfs wanneer het even tegenzat, wanneer mensen eraan twijfelden, bleven ze doorgaan. Omdat als je jezelf opgeeft, niemand anders het potentieel in jou zal zien. Het is waar dat die verhalen niet zo gemakkelijk te vinden zijn. Maar dat is omdat niet iedereen ze kan bereiken. Omdat niet iedereen sterk genoeg is om hard genoeg te vechten tegen discriminatie en een misvatting waarmee ze worden geconfronteerd. Immigrant zijn betekent het dubbele van de uitdaging. Dat betekent dat je al je kracht gebruikt telkens wanneer je wordt geconfronteerd met discriminatie, omdat mensen denken dat je het gemakkelijk hebt en dingen gewoon aan je worden gegeven. De meeste mensen begrijpen niet dat niet alles op iedereen van toepassing is. Ze weten niet dat sommigen van ons alleen maar recht hebben op het salaris, dat wil zeggen als we een baan vinden natuurlijk. Velen van ons hebben de kennis, opleiding en ervaringen die we hebben meegebracht. En aangezien we proberen gezien te worden in deze wrede en competitieve arbeidsmarkt, mogen we onze waarde niet vergeten. We mogen onze dromen niet vergeten. En nog belangrijker, we mogen nooit opgeven dat we die baan zullen vinden waar we altijd van hebben gedroomd. Het kost ons misschien twee keer zo lang als we dachten en we moeten misschien twee keer zo hard werken als we ons hadden voorgesteld, maar we komen er wel. En als we dat doen, zullen we het zoveel meer waarderen dan wanneer we het gemakkelijk zouden krijgen.